Bir kız çocuğu gördüm bugün.

8-9 yaşlarında belki de daha küçük. Saçları açık kumral, gözleri boncuk boncuk bakıyordu çevresine.

Oturmuş bir duvarın üstüne koymuş önüne tartıyı hiçbir şey söylemeden bekliyor, çevresine bakınıyordu. Sadece bakıyor. En azından çevredekiler öyle sanıyordu. Yanından geçerken baktım o boncuk gözlerine o da bana karşılık verdi. 2 saniye gözlerimiz birbirine güldü. Ne güzel şeydir insanın gözlerinin gülmesi, ne güzel şeydir dudakların görevi olan şeyin gözlere taşınması.

Keşke daha fazla gülebilseydi gözlerinin içi çocuk. Keşke tüm dünya çocukları daha fazla gülebilseydi. Ne nedir nedendir diye düşünmeden. Bugün hangi duvar üstünde üşüyeceğim, kaç tane peçete satacağım, kaç kişi beni hor görecek diye dünyaya nefret yağdırarak güne uyanmasaydı.

Hangi arkadaşımla ne oyun oynasak diye düşünse daha güzel olurdu belki de her şey. Dünya daha çok gülen insan görebilirdi böylelikle. Ya ne bileyim işte çocuk dediğin oyun oynar, peçete satmaz bilmem kaç derece soğukta. Ya da insan dediğin her dışarı çıktığında lanet olsun sana yalan dünya diye geçirmez içinden.

Belki daha tozpembe bakabilir.

Hepimiz birer pollyanna olabiliriz geçici bir süre dahi olsa.

Umutla uyanabiliriz yeni güne. Giydiğimiz yeni kıyafetlerle, tattığımız farklı tatlarla haksızlık mı yapıyorum diye düşünmeden yaşabilir insanlık.

Bunları kaç kişi düşünür gerçekten bilmiyorum?

Kaç kişi elini vicdanına koyup bugün insanlık için ne yaptım diye iç mahkemesinde savunma yapıyor hiçbir fikrim yok inanın.

Şimdi, şu dakika bir anket yapılsa, ülkemizde neler yaşanıyor gibi bir soru yöneltilse ülkemin insanlarına, hiçbir şeyden habersiz yaşayan ama yeri gelince etrafına vaaz vermekten geri durmayan o kadar çok insan çıkar ki.

İşte canım ülkemin sorunlarından en büyüğü budur; CAHİLLİK.

Savaş denilen şey bir çok insanın ölmesine sebep olurken. Cahillik denilen şey insana işkence yapan bir illettir bilesiniz.

Bu sebeple ülkenin her sokağında dilenen çocukların olması, enflasyonun aldığı zarar, euronun bilmem kaçı görmesi, bir zamanlar 50 tl ile pazara gidip alışveriş yapan annelerimizin şu sıralar ooo pazar bugün ateş pahası diye eve gelmesi ya da ülke anayasada yapılan değişikliğe evet mi diyecek hayır mı bunları düşünmeden yaşayan ülke gündeminden bi haber yaşayan insanlar var.

Uyan ey dedelerinin kanıyla ayağa kaldırdığı ülkenin evlatları. Uyan ama boşu boşuna bir göz açma olmasın uyanmaktan anladığın. Öyle bir uyan ki, öyle bir bilinçlen, oku öğren ki ülke de ne boynu bükük çocuk kalsın ne hak yiyen.

Öyle bir insan ol ki şehadet şerbetini içmiş dedelerimizin, kınalı kuzuların kemikleri sızlamasın. Bu ülkeye yakışır torunlar olarak ülke sorunlarından bi haber, boş beleş yaşayıp giden, kitap nedir bilmeyen, karşımızdakini eleştirmek için eleştiren, haksızlığa göz yuman insanlar olmayalım artık. Öldüğümüzde öylesine iyi bilirdik denmesin.

Sokakta yürürken dilenen çocuklar görmeyelim artık. Bunun için yapılması gereken sorgulamaktır güzel ülkemin güzel insanları. Dilerim son zamanlarda girdiği kuyudan bir an önce çıkar.

Dilerim Hz. Yusuf'un çığlığını duyan Allah'ım dünya insanlarının da sesini duyar.

Sevgi ve Saygılarımla.